Sivil Toplum Kuruluşlarında Rol Alan Bireylerin Uluslararası Sportif Aktiviteye Katılım Düzeyinin İncelenmesi / Investigation of the Participation Level of Individuals Playing a Role in Non-Governmental Organizations in International Sports Activity
Keywords:
Anahtar Kelimeler: Sivil Toplum Kuruluşları, Fiziksel Aktivite.Abstract
Amaç: Bu çalışma, sivil toplum kuruluşlarında rol alan bireylerin sportif aktiviteye katılım düzeyinin bazı değişkenlere göre incelenmesi amacıyla yapılmıştır.
Materyal ve Metod: Araştırmaya, Bartın ilinde sivil toplum kuruluşlarında çalışan ve gönüllü olan 94’ü erkek ve 140’ı kadın olmak üzere toplam 234 kişi katılmıştır. Sağlam ve ark., (2005) tarafından geliştirilen “Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi” kullanılmıştır. Şiddetli fiziksel aktivite, orta şiddetli fiziksel aktivite, yürüme ve genel fiziksel aktivite şeklinde 4 alt boyuttan oluşmaktadır. Araştırmada Katılımcıların cinsiyet, medeni durum, eğitim, ekonomik düzeylerini ve tütün ürünleri kullanım durumlarına göre uluslararası sportif aktiviteye katılım düzeyleri incelenmiştir. Veriler normal dağılım göstermediğinden Man Whitney-U testi ve Kruskal- Wallis testi kullanılmıştır.
Bulgular: Fiziksel aktivite düzeyleri incelendiğinde kişilerin %53,8’i (N=126) in aktif, %42,3’ü (N=99) minimum aktif ve %3,8’i (N=9) çok aktif düzeyde fiziksel aktiviteye sahiptir. Katılımcıların cinsiyetine, medeni durumuna, eğitim durumuna ve tütün kullanım durumuna göre fiziksel aktivite düzeylerinde farklılık görülmemektedir. Uluslararsı sportif aktivite düzeylerinin ise ekonomik gelire göre farklılaştığı tespit edilmiştir.
Sonuç: Sivil toplum kuruluşlarında görev alanlan bireylerin toplumu temsil ettiği varsayımından yola çıkılırsa sağlıklı yaşamlarıyla örnek davranış oluşturmaları beklenir. Fakat sportif aktivitivelerde inaktif oldukları ve çoğunluğunun tütün kullanan bireylerden oluştuğu söylenebilir.
ABSTRACT
Aim: This study was carried out to examine the level of participation in sports activities of individuals involved in non-governmental organizations according to some variables.
Material and Method: A total of 234 volunteers, 94 men and 140 women, who work in non-governmental organizations in the province of Bartın, participated in the research. The “International Physical Activity Questionnaire” developed by Sağlam et al., (2005) was used. It consists of 4 sub-dimensions as vigorous physical activity, moderate physical activity, walking and general physical activity. In the study, the participation levels of the participants in international sports activities were examined according to gender, marital status, education, economic levels and tobacco products use. Since the data did not show normal distribution, Man Whitney-U test and Kruskal-Wallis test were used.
Results: As a result, when physical activity levels are examined, 53.8% (N=126) of the individuals are active, 42.3% (N=99) are minimally active, and 3.8% (N=9) are very active. has physical activity. There is no difference in physical activity levels according to the gender, marital status, education level and tobacco use of the participants. It has been determined that international sportive activity levels differ according to economic income.
Conclusion: Based on the assumption that individuals working in non-governmental organizations represent the society, they are expected to set an exemplary behavior with their healthy lives. However, it can be said that they are inactive in sportive activities and most of them are tobacco users.
References
Açıkada, C., & Ergen, E. (1990). Bilim ve spor. Ankara: Büro Tek Ofset Matbaacılık, (Spor Şurası 1990) Sporda Eğitim ve Öğretim Komisyonu Raporu, Ankara (8-10).
Akgün, N. (1982). Egzersiz fizyolojisi. İzmir: Ege Üniversitesi Matbaası.
Akgün, N. (1989). Egzersiz fizyolojisi (3. Baskı). Ankara.
Amman, M. T. (2000). Spor sosyolojisi. (Ed.: İkizler, C.) Sporda Sosyal Bilimler. İstanbul: Alfa Yayınları
Atasoy, B., & Kuter, F. Ö. (2005). Küreselleşme ve spor. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(1), 11-22.
Avcı, G. (2000),Türkiye de sivil toplum arayışları. İstanbul: Demokrasi Kitaplığı.
Balcı, V. (2003). Avrupa birliği ve spor. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 8(2), 53-66.
Bilge, M. (2000). Türk bayan hentbol milli takımı oyuncularının somatotip profilleri ve yabancı ülke sporcuları ile karşılaştırılması. Spor Araştırmaları Dergisi, 4(1).
Çaha, Ö. (2003). Aşkın devletten sivil topluma. Gendaş A.Ş. Yayınları. İstanbul.
Çaha, Ö. (2006). Bir kez daha sivil toplum. http://www.siviltoplum. com.tr (Son erişim tarihi: 15.06.2006).
Çulhaoğlu, M. (2001). Devlet, Sivil Toplum ve Demokratikleşme, Sivil Toplum: Devletin Büyümesi. YGS Yayınları. İstanbul.
Devecioğlu, S., & Çoban, B. (2005). Spor kulüplerinin sivil toplum örgütü olarak toplumsal işlevi. Siyaset ve Toplum Dergisi, 3, 181-191.
Ercan, H. (2002). Türkiye’de sivil toplum tartışmaları üzerine. Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 26(1), 69-79.
Erkal, N. (1992). Sosyolojik açıdan spor., İstanbul: Kutsun Matbaa ve Reklamcılık Merkezi.
Erkal, N. (1998). Yasam boyu spor. Ankara.
Erözden, O. (2001). STK'lar ve hukuki çerçevede yenilik talepleri üzerine notlar, merhaba sivil toplum. Der: Taciser Ula, Ankara: Helsinki Yurttalar Derneği Yayınları.
Güner, B. (2015). The evaluation of the problems releated to the women’s not being able to participate in recreation activities. Journal of International Sport Sciences, 1(1), 22-29.
Güneş, İ. (2004). Sivil toplum kuruluşları. Son Baskı Sanal Dergi, 1(5), 10-20.
Haşlak, İ., & Gülener, S. (2010). Sosyal ve siyasal düşüncede sivil toplum tartışmaları ve toplulukçu düşüncede topluluk, birey ve devlet anlayışı. III. Uluslararası STK’lar Kongresi, 3-9.
İnal, A. N. (2003). Beden eğitimi ve spor bilimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Karaca, A. (2008). Yetişkin bireylerde orta ve yüksek şiddetli fiziksel aktivitenin cinsiyete göre incelenmesi. Spor Bilimleri Dergisi, 19(1), 54-62.
Karasar, N. (2004). Bilimsel araştırma yöntemi (13. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları.
Keyman, F. (2004a). “Sivil toplum, sivil toplum kuruluşları ve türkiye” sivil toplum ve demokrasi konferans Yazıları no 4, İstanbul Bilgi Üniversitesi, http://stk.bilgi.edu.tr/docs/keyman_std_4.pdf (son erişim tarihi 15.03.2005).
Keyman, F. (2004b). “Türkiye’de ve Avrupa’da sivil toplum” sivil toplum ve demokrasi konferans yazıları no 3, İstanbul Bilgi Üniversitesi, http: //stk.bilgi.edu.tr/docs/keyman_std_3.pdf (son erişim tarihi 15.03.2005).
Kılıç, L. (2017). Beden eğitimi öğretmenlerinin sağlıklı yaşam biçimi davranışlarının bazı değişkenlere göre değerlendirilmesi. (Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Gelişim Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Lewis, D. (2001). The management of non-governmental development organizations: An ıntroduction. Routledge Taylor & Francis Group, UK.
Mostasharđ, A. (2005). An Introduction to Non-Governmental Organizations (NGO) Management. Iranian Studies Group, http://web. mit.edu/isg/NGOManagement.pdf (son erişim tarihi 16. 05. 2009).
Miller, Y. D., & Brown, W. J. (2005). Determinants of active leisure for women with young children an “ethic of care” prevails. Leisure Sciences, 27(5), 405-420.
Pehlivan, Z., Ada, E. N., & Öztaş, G. (2017). Ev kadınlarının sosyal görünüş kaygıları ve sağlıklı yaşam biçimi davranışları. Spor Bilimleri Dergisi, 28(1), 11-23.
Sağlam, M., Arikan, H., Savci, S., Inal-Ince, D., Bosnak-Guclu, M., Karabulut, E., et al. (2010). International physical activity questionnaire: reliability and validity of the Turkish version. Percept Mot Skills, 111(1), 278-284
Sarıbay, A. Y. (1998). Türkiye’de demokrasi ve sivil toplum, küreselleşme-sivil toplum ve islâm. Ankara: Vadi Yayınları.
Sarıbay, A. Y. (2000). Global bir bakışla politik sosyoloji. İstanbul: Alfa Yayınları.
Sunay, H. (2000). Türkiye’de sporun yaygınlatırılması. Milli Eğitim Dergisi, 147.
Şahin, İ., & Kocabulut, Ö. (2014). Sportif rekreasyon aktivitelerine düzenli katılımı engelleyen faktörlerin incelenmesi: Akdeniz üniversitesi turizm fakültesi öğrencileri üzerine bir araştırma. Journal of Recreatıon and Tourism Research (JRTR), 1(2), 46-67.
Şanlı, E., & Güzel, N. A. (2009). Öğretmenlerde fiziksel aktivite düzeyi-yaş, cinsiyet ve beden kitle indeksi ilişkisi. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 14(3), 23-32.
Talas, M. (2011). Sivil Toplum Kuruluşlari Ve Türkiye Perspektifi. Türklük Bilimi Araştırmaları, (29), 387-401.
Tavazar, H., Erkaya, E., Yavaş, Ö., Zerengök, D., Güzel, P., & Özbey, S. (2016). Lise eğitimi alan genç erişkinlerin fiziksel aktivite ve yaşam kalitesi arasındaki farklılıklarının incelenmesi (Manisa ili örneği). International Journal of Sport Culture and Science, 2(Special Issue 1), 496-510.
Varol, R., Varol, S., & Türkmen, M. (2017). Bartın üniversitesinde öğrenim gören öğrencilerin spora yönelik tutumlarının belirlenmesi. Uluslararası Kültürel ve Sosyal Araştırmalar Dergisi (UKSAD), 3(2), 316-329.
Yetim, A. (2015). Sosyoloji ve spor. Berikan Yayınları. Ankara:
Yıldıran, İ., & Yetim, A. (1996). Ortaöğretimde beden eğitimi derslerinin öncelikli amaçları üzerine bir araştırma. G.Ü. Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, (1), 3-37.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Anatolia Sport Research
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
