Antrenörlerin Öz Yeterlilikleri ile İletişim Becerileri İlişkisi / The Relationship Between Coaches' Self-Efficacy and Communication Skills

Abstract

ÖZET
Amaç: Bu araştırmanın amacı, antrenörlerin öz yeterlilikleri ile iletişim becerilerini çeşitli
demografik özelliklere göre incelemek ve bu iki kavram arasında ilişki olup olmadığını
belirlemektir.
Materyal ve Metod: 28 farklı spor branşında aktif olarak görev yapan 62 kadın ve 221 erkek
olmak üzere toplam 283 antrenörün gönüllü katılımıyla gerçekleştirildi. Demografik özelliklere
yönelik sorularla birlikte, Karagöz ve Kösterelioğlu (2008) tarafından geliştirilen “İletişim
Becerilerini Değerlendirme Ölçeği” ve Riggs ve ark. (1994) tarafından geliştirilip Öcel (2002)
tarafından Türkçe’ye uyarlanan “Öz Yeterlilik Ölçeği” kullanıldı ve ölçeklerin oldukça yüksek
düzeyde güvenirliğe sahip oldukları görüldü. Elde edilen veriler SPSS 22.0 for WİNDOWS©
istatistik paket programında “Bağımsız Örneklem T”, “Tek Yönlü Varyans Analizi”, “LSD”,
“Kruskal Wallis H”, “Mann Whitney U” ve “Bivariate- Pearson Korelasyon” testleri kullanıldı.
Sonuçlar .05 anlamlılık düzeyinde yorumlandı.
Bulgular: Araştırmada erkek, sporculuk süresi az ve kamuda çalışan antrenörlerin öz
yeterliliklerinin diğerlerinden, erkeklerin saygı ve motivasyon boyutu ile genel iletişim, kamuda
çalışanların engeller ve motivasyon ile 2. Kademe antrenörlerin saygı, engeller ve genel iletişim
değerlerin diğerlerine göre düşük olduğu (p<.05), çalışma süresi fazla olanların saygı, değer,
demokratik tutum ve genel iletişim değerlerinin yüksek olduğu (p<.05) görüldü. Ayrıca
antrenörlerin öz yeterlilikleri ile tüm iletişim boyutlarında pozitif yönlü ve istatistiksel olarak
anlamlı ilişkiler olduğu belirlendi.
Sonuç: Araştırma sonucunda, cinsiyet, sporculuk süresi ve görev yerinin öz yeterlilikleri, cinsiyet,
çalışma süresi, görev yeri ve antrenörlük kademelerinin iletişim becerilerini etkilediği ayrıca öz
yeterlilik ile iletişim becerileri arasında pozitif ilişki olduğu tespit edildi.
Anahtar Kelimeler: Antrenör, İletişim, Öz yeterlilik, Spor.
ABSTRACT
Aim: The aim of this study is to examine the self-efficacy and communication skills of the trainers according
to various demographic characteristics and to determine whether there is a relationship between these two
concepts.
Material and Method: It was carried out with the voluntary participation of 283 trainers (62 women and 221
men) who actively work in 28 different sports branches. Along with questions about demographic
characteristics, "Communication Skills Evaluation Scale" developed by Karagöz and Kösterelioğlu (2008) and
The "Self-Efficacy Scale" developed by Riggs et al. (1994) and adapted into Turkish by Öcel (2002) were
used. It is found out that the reliability values of the scales were quite high. The data were analyzed in SPSS
22.0 statistical package program by using "Independent Sample T", "One Way ANOVA", "LSD", "Kruskal
Wallis H", "Mann Whitney U" and "Bivariate-Pearson Correlation" tests. Results were interpreted at .05
significance level.
Results: In the study, it was determined that the male trainers with fewer working hours and in public sector
are at lower level in self-efficacy, male ones are at lower level in respect, motivation and general
communication, the ones in public sector are at lower level in obstacles and motivation, the trainers in second
stage are at lower level in respect, obstacles and communication (p<.05), the ones with more working hours
are at higher level in respect, value, democratic attitude and general communication (p<.05). In addition, it
was determined that there were positive relationships between the trainers' self-efficacy and all communication
aspects.
Conclussions: As a result of the research, it was determined that gender, working hours and working place
affect the self-efficiency and gender, working hours, working place and trainer levels affect communication
skills. In addition, there is a positive correlation between self-efficacy and communication skills.
Keywords: Coach, Communication, Self-Efficacy, Sport.